20 - Satu-Untuk-Tiga

" If I said one-four-three,

You wouldn't believe me,

Cause I know the same way as you understand,

That the feeling is greater than any words can be expressed "

Sesampainya aku di Wakaf Warisan, aku melabuhkan punggungku. Mulut aku terkumat - kamit. Aduh camne boleh lupa nak practice line semalam...

"Liza, sy ada sesuatu nak gitau awk"

Eh takboleh ni..

"Em, Liza, sebenarnya saya..."

Ish pun xboleh..

"Liza, saya.."

Ye Im?

"Saya, eh Liza! Bila masa pula awk kat sebelah sy?"

"Tu lah Im, awk mana pernah nak perhatikan sy"

"Eh manede, ke situ pulak awk"

"Jadi Im, knpa nak jumpe sy sebenarnya? Xpernah pun tiba2 nk jumpe"

"Err tak, cume sy.. sy.."

"Awk ape Im? Sjak bile awk gagap niii" diiringi ketawa.

Cis, aku punya nervous ni, boleh dibantai gelak kat aku. Takpe, aku try. Sekali harung.

Bismilahir Rahmanir Rahimmmm..

"Liza, sy sbnrnye da lame ske kat awk, dan sy nak jadi s'sorg yg istimewa dlm hidup awk"

Zass. Laju sungguh aku menuturkan kata-kata itu. Kata-kata keramat. Em boleh masuk tongue twister camni.

3 saat berlalu.

5 saat.

8 saat.

Aku memandang muka Liza. Mata kami bertentangan.

"Err jadi Liza? Apa jawapan awk?"

Liza diam, wajahnya umpama tidak mengerti apa-apa.

"Em takpelah Liza, malam nnt sy mesej awk tanya jawapan. Sy dah kene balik ni, kejap lagi nak solat Jumaat. Assalamualaikum"

Dan aku bingkas bangun, berlalu pergi tanpa menantikan sepatah kata hadir dari mulut Liza....