Im memecut motornya. Meredahi segala bonggol tanpa menekan brek. Dia mahu cepat sampai untuk sampai ke destinasi, cepat untuk mendapatkan jawapan. Kebenaran. Dan dia tahu kebenaran hanya boleh diperolehi dari Ima sendiri.
500 meter lampu isyarat.
Im masih memecut laju motornya. Di hadapan, samar2 kelihatan lampu hijau. Im semakin galak memecut. Selepas simpang empat itu, hanya dua selekoh lagi sebelum sampai ke perumahan Ima.
300 meter.
Lampu bertukar warna kuning. Ahh, sempat lagi. Meter menunjukkan 120 kmph. Jarang benar Im memecut selaju ini.
10 meter.
Lampu bertukar merah. Im masih memecut lagi. Dia tahu masa untuk lampu hijau akan mengambil beberapa saat. Dan Im sempat untuk melintasi simpang empat itu.
Dan tidak semena sebuah kereta kancil bergerak. Im cuba mengelak, sipi. Im terjatuh. Kereta itu brek secara mengejut. Nyaris melanngar Im yang terjatuh di depan. Im bingkas bangun. Memegang motornya. Side mirror patah. Im menaiki motornya dan berlalu pergi. Tuan kereta itu terpinga melihat remaja itu. Gila ke?
5 minit kemudian.
Im sampai ke destinasi. Im menekan loceng. Kelihatan mak Ima membuka pintu. Im cuba tidak menunjukkan apa-apa yang mencurigakan. Im senyum dan bertanya khabar, dan meminta berjumpa dengan Ima. Dan Im masuk ke rumah dan menuju ke bilik yang ketiga.
Ima? Awak ada tak?
Em? Siapa tu?
Im. Takkan tak kenal?
Eh masuklah - terdengar suara bahgia Ima.
Dan Im masuk lalu duduk di bahu katil. Baju nya basah kuyup dengan peluh. Nafasnya tercungap-cungap. Tapi mata Im kelihatan tajam. Dan Ima sedikit takut melihat keadaan Im.
Im, awak ok? Eh Im! Tangan awak berdarah lah!
Im menoleh ke lengannya. Merah. Luka akibat jatuh tadi. Tapi tidak langsung dirasakan sakit.
Ima, saya perlukan satu jawapan.
Im, luka tu. Pergi letak ubat dulu. Ada dekat almari tu.
Ima, saya perlukan satu jawapan.
Dekat laci yang ketiga kiri.
IMA.
Ima senyap.
Malam itu. Malam yang awak telefon Liza, apa awak kata?
Ima sedikit terkejut.
Ima, please. Tolong cerita.
Ima mengeluh.
Im, saya sayangkan awak. Saya xnk kehilangan awak.
Ima, apa yang awak minta Liza buat?
Ima hanya minta Liza untuk faham Ima, faham penderitaan Ima.
Ape Ima minta Liza buat?
Ima.. Ima.. Ima minta dia lepaskan Im.
Tapi kenapa Ima? Ima tahukan kenapa kita putus dahulu. Kenapa perlu buka cerita lama?
Tapi Ima masih sayangkan Im!
Apa lagi Ima minta?
Ima tipu yang Ima hanya ada beberapa hari je lagi untuk hidup. Yang Ima sudah kritikal.
Tipu? - Im sedikit terkejut.
Em Ima sudah beransur pulih. Sebab tu Ima boleh discharge dari ward. Dapatkan treatment dekat rumah je.
Im terpaku. Mati-mati Im ingat Ima akan mati. Rupanya, Ima menipu dia..
Tapi haritu Zati cakap dekat saya awak kritikal.. - nada Im masih tak percaya
Saya yang minta Zati cakap dekat awak macamtu.
Tapi kenapa Ima. Kenapa harus sampai menipu melibatkan nyawa. Kenapa sampai macamni.
Im, saya cintakan awak.
Ini bukan cinta Ima. Bukan cinta yang aku pinta. Bukan yang aku cari. Dan bukan yang aku mahu.
No comments:
Post a Comment